سابقه کشت برنج در ایران باستان
سابقه کشت برنج در ایران باستانکشت برنج در ایران و در دوره سلسله هخامنشی در بخش های وسیعی از سرزمین های تحت سلطه خود که در آسیای مرکزی قرار داشت محصولات زراعی و باغی همچون برنج و میوه جات تولید می گردیده است . برنج از کشور هندوستان وارد ایران شده است و نام شلتوک از چلتوک هندی گرفته شده است و در لغت نامه دهخدا می خوانیم که کلمه برنج از زبان بومیان اریس اقتباس شده است که بعدها در زبان سانسکریت ( وربهی ) خوانده شده و سپس به ( وزیری ) تبدیل گشته اند . در زبان سمنانی برنج ( ورنج )می نامند و در لهجه گیلانی ، به آن ( بج ) می گویند. شلتوک )چلتوک( برنج پوست نکنده از واژه جلتوک )چمپا( گونه ای از چمپای هندی به معنای گُل یاس ، در قیاس با عنبربو، نام گونه ای خوشبو از برنج های گیلان می باشد و شالی ، برنج پوست نکنده از شالی هندی و چلو از لغت چاول هندی به معنای پُلو می باشد. لغت ( پلو ) از لهجه گیلکی به نام پلا )برنج پخته) اقتباس شده و سپس به صورت لغت ( پلو ) در زبان فارسی درآمده است که احتمالاً از زمان صفویه رواج یافته است . تاریخ کاشت و مصرف برنج در ایران و کشت آن به 2500 سال پیش باز می گردد و ترکان و یونانیان ، زراعت آن را از ایرانیان فرا گرفته اند و در کل سابقه کاشت برنج در ایران را میتوان در سه بخش مورد بررسی قرارداد